If your dreams don't scare you, they are too small. Halftijds bergmens.

Zo dankbaar dat ik niet verleerd ben om te dromen.

Want dankzij mijn droom, maar ook mijn wilskracht om deze uit te bouwen, sta ik hier weer op de grens van een gigantisch groot avontuur.

Vanaf januari is het dan zover. We starten ons nieuwe leven, halftijds in de bergen.

Onze droom (misschien oorspronkelijk wel mijn droom maar ik heb mijn lief hierin meegesleurd) om ooit in de bergen te wonen, dichtbij de natuur, ver weg van de drukte, .. wordt werkelijkheid!

We zijn zo blij dat we hier niet mee gewacht hebben tot ons pensioen. We begonnen onze droom te realiseren toen ik bedacht dat het ongeveer 5 jaar zou duren om deze op te zetten.

Wat we eerst echt niet als mogelijk zagen, want mijn kinderen zijn opgroeiende pubers die halftijds bij mij en halftijds bij hun papa wonen en we vonden het echt geen goed idee om hen te laten kiezen.

Onze grootste belemmerende beperkingen waren: waar gaan we van leven? en hoe regelen we dit met de kinderen?

Tot de dag dat ik bedacht dat co-ouderschap niet per sé week om week moet zijn maar misschien ook om de maand kan zijn. Vanaf dat moment ging de bal aan 't rollen. We bespraken het eerst eens met de kinderen, we lieten hier en daar een viske vallen, .. en uiteindelijk bespraken we dit ook met hun papa.

Om het maandelijks co-ouderschap aangenaam te maken zochten we bewust een woonplek dicht bij een TGV station zodat het pendelen me zo min mogelijk moeite gaat kosten.

7 u op de trein, .. met een overstap en pauze van 2 u in Parijs.. ideaal om even de sfeer te snuiven van deze betoverende stad en een koffietje te drinken.. uiteindelijk zal ik minder pendelen per maand dan iemand die elke dag naar Brussel moet...

En zo.. kreeg onze droom stap voor stap een plan... ondertussen dromen we verder...